In Oz with Loz

Vandaag hebben we de leukste dag tot nu toe gehad. We hadden een tour geboekt met 'On the Wallaby' naar de Atherton Tablelands; een mooi natuurgebied dat wat hoger gelegen is.

 's Ochtends vroeg werden we opgehaald door gids Lawrence (Loz). Er was meteen een klik. Hij was super relaxed en deed ons meteen aan Ivo denken; energiek, heel open en een zeker gevoel voor humor (lees: beetje getikt).

 Na de andere reizigers opgehaald te hebben vertrokken we in het oude rammelende busje met vrolijke oldies muziek naar onze eerste stop: de Cathedral Fig tree. Een boom.. wauw.. waarom in vredesnaam zou je naar een boom willen gaan kijken, dachten we. Daar aangekomen werd onze vraag beantwoord. Loz noemde de boom de "Wow tree" omdat men "Wow" zegt als men de boom ziet. Dit was inderdaad het geval. Wow, wat een boom! De term "Cathedral" is niet zomaar gekozen. De boom is enkele meters in doorsnee. De originele boom is bijna volledig overgenomen door een vijgenboom. Je kunt ook binnen in de boom gaan staan, daar kun je goed zien hoe de vijgen de boom hebben opgeslokt. 

 Na deze indrukwekkende stop zijn we kort bij Lake Bareena gestopt (een meer in een vulkanische krater) en hebben we nog twee kleinere vijgenbomen gezien. Hierna reisden we door naar Lake Eacham. Een prachtig meer met helderblauw water, ook gelegen in een vulkanische krater van 65m diep. Hier hebben we heerlijk in het heldere, warme water gezwommen. Er zwemt ook een krokodil in dit meer, die we niet gezien hebben. Het gaat om de zoet water krokodil die niet gevaarlijk is voor mensen.

 Na de frisse duik en een heerlijke lunch (met de lekkerste kip ooit!) vervolgden we onze reis naar de Millaa Millaa waterval, wat in het aboriginals toepasselijk "Veel water" betekent. Deze waterval is bekend van de Herbal Essence reclame waar de vrouw d'r haren uit het water zwiept. Hier hebben we ook weer heerlijk gezwommen (al was het hier behoorlijk toeristisch). 

 Na Millaa Millaa reden we in de gezellige bus via kronkelende bergweggetjes door naar een uitkijkpunt waar we onder het genot van wat chocola het uitzicht over de bergen konden bewonderen. Het fijne van Loz, onze gids, was dat hij niks overhaastte. We hadden overal genoeg tijd voor en hij kwam ontzettend relaxed over. 

 Toen we verzadigd waren van het uitzicht gingen we door naar Dinner Falls (niet alweer mooie watervallen :P). Onderweg stopte Loz de bus en moesten we allemaal naar buiten om een steen te pakken. Natuurlijk pakte Ivo de grootste die hij kon vinden en noemde hij zijn steen "Pebbles". Voor mij had hij ook een grote kei gevonden, genaamd "Bianca" (she's a hot stone :P). We wisten nog niet precies wat we met de stenen moesten doen, maar uiteindelijk was het 't gesleep zeker waard. 

 Bij Dinner Falls aangekomen bleek dat er ook hier een vulkanische krater lag. Zonder water deze keer, en zo'n 75m diep. Het werd al snel duidelijk waarom we de stenen mee hadden. Eén voor één gooiden we onze steen in de krater. Wat een geknal! Het leek wel alsof er iedere keer een kanonskogel werd afgeschoten! Super vet!

 Dinner Falls was ook erg mooi. Hier hebben we ook nog lekker gezwommen, maar het water was hier toch echt een stuk kouder dan bij de vorige waterval. Maarja, wanneer krijg je weer zo'n kans?

 Voordat we teruggingen naar Cairns zijn we nog bij het hippie dorpje Yungaburra gestopt. Hier hebben we nog wat fruit en koekjes gegeten. Een goede manier om deze fantastische dag af te sluiten.